Vier jaar is oudste snoepje als we ontdekken dat ze een extra melktand heeft. Melktand nummer 21. Zelfs de tandarts had het niet eerder opgemerkt, maar ‘geen probleem, want als ze gaat wisselen verdwijnt ie vanzelf’.

Negen jaar is oudste snoepje (ongeveer) als melktand nummer 21 los gaat zitten en keurig volgens protocol uit haar mond valt. Waarna er een nieuwe voor in de plaats verschijnt. Ach, zegt de tandarts, dat is een nieuwe melktand, die hoort daar niet.

Elf jaar is oudste snoepje als de tandarts haar doorverwijst naar de orthodontist voor de onvermijdelijke beugel, die tegenwoordig ook bijna standaard tot het protocol behoort. Na de foto’s en onderzoeken ziet de orthodontist daar een mooi project in en stuurt haar terug naar de tandarts. Als deze dan even 3 elementen wil extraheren (wij noemen dat 2 tanden en een kies trekken), kunnen we van start.

Met knikkende knieën stapt oudste snoepje in de tandartsstoel. Welke kant ze eerst wil, vraagt de tandarts, ‘die twee aan de ene kant, of die ene aan de andere kant’. ‘Doe maar die twee aan de ene kant’, zegt ze stoer. Na een niet geheel vrijwillige verdoving wipt de tandarts de melktand en de melkkies eruit. Fluitje van een cent. Snoepje gaat zelfs nog even terug naar school. Bikkel.

Twee dagen later is melktand nummer 21 aan de beurt. De angst voor de verdoving zit er ondertussen goed in en oudste snoepje raakt in paniek bij het zien van de naalden. Na een met moeite gezette verdoving, vraagt de tandarts of hij nog wat bij moet verdoven, wat tot een nieuwe paniekaanval leidt. ‘Kom maar’, zegt hij, ‘zo kan het ook wel’.

Maar melktand nummer 21 heeft een wortel van ruim een centimeter en wil niet van wijken weten. Of de tandarts heeft de foto niet goed bekeken, of hij heeft de vorige – simpele – extractie nog in gedachten, maar melktand nummer 21 gaat er niet zonder flinke worsteling uit. Snoepje huilt en heeft pijn en ligt de rest van de dag met pijnstillers als een dood vogeltje op de bank. De dagen erna neemt de pijn langzaam af. Gelukkig maar, we moeten door, de elastiekjes wachten.

Twaalf jaar is oudste snoepje, we zijn nu een jaar verder. De blokbeugel en de buitenboordbeugel hebben hun werk gedaan, het is tijd voor de plaatjesbeugel. En weer een brief van de orthodontist voor de tandarts.

Geachte collega,

In verband met de orthodontische behandeling van uw patiënt verzoek ik u vriendelijk om extractie van de volgende vier elementen: …

Met dank en collegiale groet,

Ik vraag de orthodontist om de noodzaak van het trekken van al die kiezen. ‘Tja’, zegt deze, ‘alles is klaar voor de plaatjesbeugel, het wachten is nu op het wisselen van de kiezen en als je naar de foto kijkt, dan kan dat maar zo nog een half jaar duren, als we nu trekken kunnen we door’.