De jongste zoon van één van mijn vriendinnen heeft kort voor de zomer een label gekregen. Nee, niet zo maar een label, maar het heuse ‘érnstige enkelvoudige dyslexie’ label. Even schrok hij, maar toen hij hoorde dat hij met zijn label echt wel naar het gymnasium kon, was hij gerustgesteld en speelde vrolijk verder.

Nu las zijn moeder onlangs de volgende tekst op de website van de oudervereniging Balans

Simpele klussen als kamer opruimen of schooltas inpakken lukken maar niet. Is dit kind lui of heeft hij problemen met de executieve functies?
Juist kinderen met ADHD, PDD-NOS, Asperger, MCDD, DCD, dyslexie of dyscalculie hebben hier vaak ook problemen mee. Hoe komt dat eigenlijk? En wat kun je eraan doen?

Paniek! Want zijn al die kinderen met die etiketten dan hetzelfde? En hoezo is je kamer opruimen en je schooltas inpakken moeilijk voor kids met dyslexie? Ze had nog nooit zo’n opgeruimd kind gezien als haar jongste zoon mét label!

Kijk, dan doe je je ding als vriendin en klim je in je toetsenbord, zodat de rust weder kan keren:

“Lieve schat, afgezien van het feit dat Balans een volledig NIET-onafhankelijke organisatie is, die de ‘onvolprezen’ wetenschap achterna loopt om er toch maar voor te zorgen dat de vergoedingen voor de 40-60 weken durende ‘dyslexiebehandelingen’ (je hebt tenslotte een afwijking, oh en geen resultaat na 40 weken, ach ja, dan was het kind niet gemotiveerd genoeg) bij de aangewezen orthopedagogische instituten niet wordt teruggedraaid, hebben kinderen met een rechtsgeoriënteerde leerstijl (denk nou eens even breder dan alleen het stempel dyslexie!) ook vaak last van deze genoemde executieve functies. Niet allemaal, maar veel wel. Jouw P. is niet een afspiegeling van DE dyslecticus, want die bestaat namelijk niet. Vooral niet kwaad om maken. Op mijn jongste snoepje is het wel van toepassing, nou en?! Op mij ook :-).

Veel mensen met een rechtsgeoriënteerde leerstijl zijn chaotisch, maar er zijn er ook veel die juist opgeruimd zijn, omdat ze (onbewust) ontdekt hebben, dat als ze meer gebruik maken van structuur ze makkelijker kunnen functioneren. Sommigen leren het in de loop der tijd, sommigen leren het nooit. Lekker belangrijk!

Ik vergelijk het wel eens met een kind dat zijn bord leeg moet eten (of minstens proeven … “je went er wel aan hoor!”). Als je groot bent eet je altijd je bord leeg. Ja daaag, dan kook je namelijk alleen nog maar wat je lekker vindt …

Volgende week weer een keer samen lunchen? Maak ik een salade niçoise, doen we de frittata weer een andere keer. Oh enne, succes met je sollicitatiegesprek!”