Ik was denk ik een jaar of twaalf toen ik met mijn moeder in de stad liep op zoek naar een nieuwe broek. Winkel in, winkel uit, en opeens was ie daar. Dé broek. Wat mij betreft konden we naar de kassa, maar mijn moeder wilde nog even verder kijken, want stel je voor dat je ergens anders een broek tegenkwam die je nog leuker vond? Je kunt je geld tenslotte maar één keer uitgeven.

“Maar wat als deze broek ondertussen aan iemand anders verkocht wordt?” vroeg ik haar. “Tja”, zei ze, “dan was ie niet voor jou bestemd”. Ik hoor het haar nog zeggen. Als ik het me goed herinner hing die broek er inderdaad niet meer toen we terugkwamen en was ik nog dagenlang verontwaardigd, maar eerlijkheid gebied mij te bekennen, dat ik dat niet meer zeker weet.

Ondertussen zijn we ruim dertig jaar verder en heb ik ontdekt dat mijn moeder wél gelijk had. Dat wat aan je voorbij gaat, wordt altijd gevolgd door iets wat veel beter bij je past. Misschien niet à la minute, maar wel op termijn. En ach, af en toe heb je de ervaring nodig om te ontdekken dat je sommige dingen aan je voorbij moet laten gaan. Een broek, een relatie, een baan.

En dus loop ik tegenwoordig in de stad met mijn dochters op zoek naar een nieuwe broek. Winkel in, winkel uit, en als ie daar dan opeens is …

Nee zeg, ik kijk wel uit!

Dan zeg ik altijd: “Weet je wat oma vroeger tegen me zei …?”