Ik kan mijn bureau niet vinden. Het staat natuurlijk nog wel daar waar ik ‘t laatst heb achtergelaten, maar echt zichtbaar is het niet meer. Haast, haast en voor je het weet ligt het bedolven onder stapels stapels.

De belastingen moeten even wachten, er moet eerst opgeruimd worden voordat ik wat kan doen. Het voordeel van al die stapels is wel weer dat er van alles tussen zit dat je direct weg kan gooien. Allerlei zaken hebben zichzelf opgelost en dat is natuurlijk mooi meegenomen.

Rekeningen, handboeken, brieven, kleurplaten, herinneringen (inderdaad om te betalen), lijstjes, nog in te vullen formulieren, zonnebrillen, bibliotheekboeken, het garantiebewijs van de nieuwe koelkast, lippenstift, kerstkaarten, nog te declareren rekeningen van de tandarts, DVD’s onbeschreven maar wel gebrand, de top 100 van de jaren zeventig (die was afgelopen week) op papier, een fototoestel waar nog rolletjes in moeten, boodschappenbonnen, rekeningafschriften, visitekaartjes, foto’s en brochures over van alles wat we nog moeten ondernemen of waar we in de toekomst zeker niet zonder kunnen.

O kijk, daar zijn de belastingpapieren ook weer …