Sporten is gezond. Zeggen ze. Een vriend van mij is het daar helemaal niet mee eens. Sporten is ongezond en zeker voor je werkgever. Nu is hij eigen baas en ik heb ‘m nog nooit zien sporten …

Maar kom, we dwalen af. Sporten is gezond. En noodzakelijk, al was het alleen maar om in je spijkerbroek te kunnen blijven passen. Dit valt natuurlijk op te lossen door enkele exemplaren in je kast op voorraad te houden, maar als je dan in de laatste maat bent aangeland komt vooral het noodzakelijk weer om de hoek kijken.

Ik ben niet zo’n sportief type (dit heb ik al eerder verkondigd). Ik ben niet van gezellig naar de sportschool (jakkes), of als je het met iemand samen doet heb je een stok achter de deur om te gaan (pfffft). Hardlopen schijnt na verloop van tijd erg lekker te zijn, maar ik haal de hoek van de straat niet eens (au, dit is wat je noemt blootgeven).

Nu heb ik enkele jaren geleden zo’n apparaat gekocht. Een Walk Maxx Plus. Met gevaar voor eigen leven heb ik kunnen voorkomen dat het apparaat direct naar de zolder werd verbannen. En zo stond ik bij tijd en wijle braaf een paar keer in de week midden in de woonkamer te sporten. Voor de televisie. Als je dan niet kunt computeren tijdens het sporten is televisie kijken een goede tweede.

Nu ben ik alweer een aantal maanden verhuisd en mijn gymapparaat stond alsnog op zolder in het oude huis. Ik heb het lang uit kunnen stellen, maar vorige week heb ik ‘m opgehaald. Sporten werd erg noodzakelijk. Ik heb ‘m mijn woonkamer in gesjouwd en voor de televisie gezet. Dit was te veel voor mijn tv en het licht ging uit.

Conclusie: Sporten is gezond, maar niet voor je televisie.