‘1 Bon Voor Gratis Toegang Atractiepark Slagharen’. Dus boterhammen gesmeerd, rugzak gevuld en vroeg uit de veren. Slagharen is tenslotte niet naast de deur. De laatste kilometers altijd file, want iedereen moet uiteindelijk toch bij dat ene stoplicht rechtsaf.

En zo liepen we onder een waterig zonnetje rechtstreeks naar de zweefmolen (mijn favoriet)! Jongste dochter zag de rij en dook direct in een dip. Oudste dochter legde uit dat in de herfstvakantie het overal druk is en dat we er echt niet aan zouden ontkomen. Jongste dochter sipte nog een poosje door, maar voor we in de zweefmolen zaten was haar boze bui al weer overgewaaid. In de zweefmolen werd oma op haar hielen gezeten door een paar opgeschoten knullen, maar ze deden wel voorzichtig met haar. De wind waaide de hoofdpijn uit haar hoofd. De dag kon niet meer stuk!

Na de zweefmolen mocht jongste dochter kiezen. Het werd de ‘Ripsaw Falls’. In deze spetterende attractie ga je als een echte avonturier in een boomstam de wildwaterrivier op. Tuurlijk. Vorig jaar hebben we moeten praten als brugman om haar erin te krijgen. Noppes. En nu wilde mevrouw in de ‘Ripsaw Falls’. Gelukkig hadden we wederom een rij de tijd om onze strategie door te nemen, want wie zou waar gaan zitten? We bleven schuiven, maar vlak voor vertrek was de beslissing gevallen. Oma achterin, dan jongste dochter, daarvoor mocht ik en voorin oudste dochter.

Eerst een kleine hellingproef om te oefenen en vervolgens door naar het echte werk. We hielden nog even stil voor de grote helling, tot plezier van jongste dochter. Zo kon zij nog even zien hoe die boomstam met die mijnheren naar beneden kwam. De boomstam in kwestie bracht – hoe onverwacht – een kleine tsunami op gang en oudste dochter en ik keken tegen een muur van water aan. Die vervolgens volledig over ons heen sloeg en ons kleddernat achter liet.

En zo hadden we weer een goede reden om de boutique in te duiken!