Vandaag heb ik zo’n dag dat alles makkelijker gaat. De zon schijnt, ik rol vrolijk mijn bed uit onder de douche. Mijn haar wil wat ik wil (dat is wel eens anders) en mijn huis is opgeruimd, dus daar ligt geen klus te wachten. Met een grote pot thee en wat notenbrood duik ik achter mijn computer. Voor het eerst mijn nieuwe bril op mijn neus en hoera, ik kan het beeld van mijn tekstverwerker weer terugzetten op 100%. Bezig met een leuke klus om lesmateriaal te schrijven en vanmiddag ga ik een proefrit maken om na 10 jaar trouwe dienst mijn auto misschien wel in te ruilen. Zo’n dag dus.

SMS: ‘Dag Parijsganger! Ben je vandaag weer thuis? Ik ben rond lunchtijd in de buurt en wil even langskomen als het kan. Ik hoor het wel, groet K.’
SMS: ‘Ik ga gelijk boodschappen doen! Tot straks, Onsje’

Na een korte inspectie van mijn keukenvoorraad spring ik op mijn fiets en haal nog wat brood, druiven en kruidenkaas. Ik heb nog een paar heerlijke tomaten, dus al met al een goede basis voor een lekkere lunch.

Een paar uur later staat ze voor de deur. ‘Ik moet je wat vertellen’, zegt ze, ‘ik heb borstkanker’.