Nou toevallig is dat zo makkelijk nog niet hoor. Terwijl jongste Snoepje haar kameraadjes over de mat slingert bij judo, kan ik in de aangrenzende fitnessruimte aan de slag. Voor weinig, het is een koopje en na veel vijven en zessen begin ik eindelijk aan de introductieles. Het is handig, tegelijkertijd met Snoepje naar de sportschool. Maar het is ook een moeten, ik vind het gewoon niet leuk.

In de krant zie ik een advertentie voor een hardloopcursus. Zal ik me opgeven? Ik zou best wel voor de zomer 5 kilometer willen kunnen hardlopen. Nu red ik het nog niet eens tot het eind van de straat (ik woon wel in een hele lange straat hoor :-). Mmmm, moet ik op een vaste dag rond 19.00 uur present zijn. Tja, dat vind ik dus gewoon niet handig.

Een vriendin van mij speelt sinds een jaar weer volleybal, een andere tennist regelmatig met een vriendin. Activiteiten die niet zonder agenda kunnen. Ik ben niet zo goed in agenda, ik ben wel goed in te laat komen, maar dat voelt dan weer niet lekker. Ik zie een patroon ontstaan …

Ik zwem, op mijn dag en op mijn tijd. Een zakelijke afspraak? Dan ga ik een uurtje later of eerder. Wat een luxe dat je zelf je tijd in kunt delen! Komt het een keer helemaal niet uit? Dan ga ik een dagje later of eerder.

Iemand zette me weer op het spoor van hardlopen. Niet bij een club, maar gewoon in mijn eigen tijd met de cursus op mijn MP3-speler. De zon schijnt, ik trek even mijn gymschoenen aan!