Vorig jaar liepen we ‘m voor het eerst. De avondvierdaagse. Met zes zesjarige giechelende meisjes uit groep 3, ‘t was voor hen ook de eerste keer. Eigenlijk mocht het niet. Nou ja, zij wel, maar wij niet. Want nadat de dames ingeschreven waren werden de regels veranderd en mocht er nog maar 1 ouder per 10 kinderen meelopen.
En wij vonden dat vééél te weinig, voor de eerste keer. Dus wij kochten zelf een kaartje. Niet verwacht dat we zoveel lol zouden hebben tijdens het lopen. Dus vriendin en ik besloten toen al … volgend jaar weer!
‘Ga je nog wat leuks doen dit weekend?’
‘Mmm, er is Jazz in Amersfoort’
‘Ga je er naar toe dan?’
‘Ik ben meegevraagd naar een besloten voorstelling op zaterdagavond’
‘Wat leuk. wie komen er allemaal?’
‘Weet ik niet precies, maar Madeline Bell heb ik in het boekje zien staan’
‘Oooh, Madeline Bell! Dan moet je er wel voor zorgen dat je vooraan staat!’
‘Ja mam’.
We namen voor haar altijd een badje mee. Mee, naar het strand, want onder geen voorwaarde ging ze in het water. Niet in de zee, niet in een recreatieplas. Ze liep er met een grote boog omheen.
Ik heb een hele leuk vriendin en die vriendin heeft een hele leuke vriend en die vriend heeft een hele leuke bus. Eigenlijk is die bus niet heel bijzonder, maar ik ben dol op alles wat afwijkt met vier wielen, vooral als er erg veel in kan.
