Eindelijk, eindelijk is het mooi weer en kan ze haar nieuwe jurk aan. Vandaag gaan we samen op stap, oudste snoepje (ze is bijna twaalf) en ik. De outfit wordt compleet gemaakt met oorbellen, armbanden en een schoudertas. En ik denk, ‘moet dat nou’?
Mijn lief en ik staan in de rij bij de gate, de laatste controle voor we aan boord gaan. Een paar meisjes voor ons vragen zich af hoe het zou zijn als je vader beroemd is.
Ruim zes weken heeft ze voor haar werkstuk. Vijf boeken over giftige slangen, spinnen en andere merkwaardige dieren heeft ze in de bibliotheek verzameld en drie weken zijn er al voorbij.
Het is een klein half uurtje rijden, het restaurant waar we hebben afgesproken. Als ik aan kom rijden sta je al naar me te zwaaien.
Achtste-groepers zijn al groot. Achtste-groepers weten het zelf wel. En als er auditie gedaan moet worden voor de eindejaarsmusical doet mijn achtste-groeper mee, in het gevecht om de hoofdrol welteverstaan.
Mijn twee dochters komen thuis met hun rapport. De oudste glundert, zij gaat straks naar brugklas havo/vwo en onopvallend bedelt ze om complimentjes.
