Ik heb een hele leuk vriendin en die vriendin heeft een hele leuke vriend en die vriend heeft een hele leuke bus. Eigenlijk is die bus niet heel bijzonder, maar ik ben dol op alles wat afwijkt met vier wielen, vooral als er erg veel in kan.

Vanochtend deed ie het nog. En nu dus niet meer. Ze horen mij nog wel, maar ik hen niet meer. En dat is toch onhandig voor een gsm. Het geeft een heel andere dimensie aan een telefoongesprek. Nu laat ik me natuurlijk niet zomaar door zo’n apparaatje in de maling nemen, even uit, even aan en voila. Nou niet dus, de aan/uit knop doet het ook niet meer. Ook niet erg, haal ik even de batterij eruit. Tja, en zie ‘m dan nog maar eens aan te krijgen …

We hadden elkaar gemist. Mijn fiets en ik. Nu was het niet zo, dat mijn fiets eenzaam en alleen stond te somberen in de schuur. Nee, er werd dagelijks op gereden. Alleen niet door mij. Niet dat ik niet wilde hoor. Alleen ik had ook een auto. Hij niet, maar wel een lekke band.