Mama
‘Mama, je moet echt je haar weer eens schilderen hoor!’
‘Mama, je moet echt je haar weer eens schilderen hoor!’
Mijn lief kookt bij ons thuis. Ik ben niet zo van het koken. Als ik ‘s ochtends niet weet wat we ‘s avonds gaan eten (en ik de boodschappen niet in huis heb voor de snoepjes uit school komen), komt het voor die dag niet meer goed. De vraag ‘mama, wat gaan we eten?’, wordt steevast beantwoord met ‘dat weet ik nog niet’.
Vier jaar is oudste snoepje als we ontdekken dat ze een extra melktand heeft. Melktand nummer 21. Zelfs de tandarts had het niet eerder opgemerkt, maar ‘geen probleem, want als ze gaat wisselen verdwijnt ie vanzelf’.
‘Mama, gaan we vanmiddag samen drummen?!’ is het laatste wat ik hoor als ik jongste snoepje ‘s ochtends op school aflever. Prima plan lijkt mij. Vorig jaar heeft ze voor haar verjaardag drumles en een digitaal drumstel gekregen en ik vind de lessen bijna nog leuker dan jongste snoepje zelf. Thuis duik ik met een grote pot thee achter mijn computer, vergeet bijna de tijd en dus ook jongste snoepje van school te halen.
Over dyslexie, adhd en andere etiketten |
Jongste snoepje heeft een brief mee uit school. Het is de uitnodiging voor de informatieavond voor de bovenbouw. Hoewel jongste snoepje al voor het tweede jaar in de bovenbouw zit, besluit ik toch mijn neus even te laten zien. De sfeer is vrolijk. De leerkrachten staan natuurlijk dagelijks voor een groep kinderen, maar zo’n zelfde groep volwassenen is net even anders.
“Met mama drie weken kamperen in Frankrijk en daarna met papa nog twee weken naar een superdeluxe hotel in Turkijke!”, glundert oudste snoepje, als haar gevraagd wordt waar ze deze zomer naar toe gaat op vakantie.